REKOLEKCJE ZE SPOWIEDZIĄ GENERALNĄ
Miejsce rekolekcji : Klasztor Karmelitów Bosych
Czerna 35 km od Krakowa w stronę Krzeszowic
Prowadzący Ks. Marek Bąk
W pięknej zimowej scenerii oraz mikroklimacie Czernej rozpoczęliśmy rekolekcje zakwaterowaniem się na miejscu o godzinie 13.00-16.00. Czekał na nas gorący posiłek w restauracji obok pięknego Domu Pielgrzyma.
Program rozpoczęliśmy koronką do Bożego Miłosierdzia, następnie zawiązaliśmy wspólnotę i słuchaliśmy konferencji księdza Marka i uczestniczyliśmy w wieczornej Eucharystii, po której była Adoracja Najświętszego Sakramentu.
Kolejny dzień zaczynaliśmy od porannej Eucharystii. Drugi dzień rekolekcji to czas intensywnych konferencji oraz pytań do kapłana. Można też indywidualnie porozmawiać z księdzem jeszcze przed przystąpieniem do spowiedzi celem rozeznania kwestii wątpliwych.
Wieczorem uczestniczyliśmy w nabożeństwie przed Najświętszym Sakramentem. Tematem nabożeństwa było wybaczenie Bogu, sobie i bliźniemu. Wyrzekliśmy się wszelkiego zła.
Głównym punktem programu było nabożeństwo o uzdrowienie i uwolnienie ku czci św. Michała Archanioła z indywidualną modlitwą wstawienniczą księdza egzorcysty nad każdym uczestnikiem rekolekcji. Na zakończenie nabożeństwa zostały egzorcyzmowane sól, woda, olej i świece.
Trzeciego dnia wieczorem rozpoczynają się spowiedzi. W tym czasie czuwamy na całonocnej Adoracji Najświętszego Sakramentu prosząc o łaskę dobrej spowiedzi.
„Moje biedne ludzkie stworzenie z trudnością wybiera Moją Eucharystyczną Miłość zamiast godziny nocnego odpoczynku. Dopiero w niebie poznasz wartość tak spędzonego czasu. Tak więc przychodź do mnie. Odwiedzaj Mnie i pozostawaj ze Mną w nocy, a ja będę pracował dla ciebie, z tobą i przez ciebie za dnia. W czasie nocnej adoracji otrzymasz od Mojego Serca to, czego inaczej nie można otrzymać, przede wszystkim uwolnienie dusz od wpływu i ucisku mocy ciemności. Więcej dusz zostaje zbawionych i uwolnionych dzięki adoracji w nocy niż przez jakąkolwiek inną formę modlitwy: ta modlitwa jednoczy cię z Moimi nocami spędzonymi na modlitwie podczas Mojego ziemskiego życia. Przychodź do mnie nocą, a doświadczysz Mojej mocy i obecności przy tobie podczas dnia. Proś Mnie o wszystko, a o świcie doświadczysz Mojej miłosiernej pomocy. Darzę uprzywilejowaną miłością tych, których powołuję do przebywania ze Mną podczas nocy. Modlitwa nocnej adoracji posiada moc i skuteczność tej modlitwy z postem, którą zalecałem apostołom jako środek wyrzucania demonów z torturowanych i uciskanych przez nie dusz. Z tego powodu demony obawiają się i nienawidzą nocnej adoracji, podczas gdy aniołowie radują się z niej i oddają się na służbę duszy, która pragnie ją podjąć.”
O adoracji w nocy – Mnich Benedyktyński (In Sinu Jesu, 12 listopada 2012)
Kolejnego dnia rekolekcji uczestniczmy w nabożeństwie okrycia płaszczem Matki Bożej z Guadalupe, zawierzając Maryi siebie, swoje rodziny i sprawy, którymi żyjemy.
Liczne świadectwa nawrócenia i uzdrowienia z poważnych chorób – to owoce modlitwy Zawierzenia pod płaszczem Maryi. Modlitwy, która ma swoje początki w Meksyku i wiąże się ze słynnymi objawieniami Matki Bożej w Guadalupe.
Modlitwa ta prowadzi do całkowitego zjednoczenia z Jezusem poprzez pełne oddanie Mu siebie takimi, jakimi jesteśmy, i złożenia siebie w ofierze Maryi. Kiedy poświęcamy siebie Maryi, oddajemy Jej nasze ciała, dusze, wartość naszych dobrych uczynków i modlitw – przeszłych, obecnych i przyszłych – by czyniła z nich użytek według własnej woli.
Czwartego dnia popołudniu zwiedzaliśmy Klasztor oraz Muzeum Karmelitańskie. Karmel Czerna to podwójne sanktuarium: Matki Bożej Szkaplerznej i św. Rafała Kalinowskiego, męczennika konfesjonału.
Rozpoczynamy zwiedzanie przed obrazem Matki Bożej Szkaplerznej w klasztorze Karmelitów Bosych w Czernej.
Przez prawie 200 lat klasztor był pustelnią dla zakonników. Dopiero w 1805 roku został wyłączony z klauzury. Wtedy stał się miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego i Matki Boskiej Szkaplerznej, zwanej również Matką Bożą z góry Karmel.
Pielgrzymi przybywający do Sanktuarium w Czernej obok zasadniczego celu jakim jest spotkanie z Matką Bożą w Jej cudownym i słynącym łaskami wizerunku, mają okazję odprawienia nabożeństwa Drogi Krzyżowej w uroczym przyklasztornym parku na wzgórzu.
Podczas rekolekcji drogę krzyżową odprawiliśmy w kościele.
W sobotę poświęcone zostały sakramentalia i egzorcyzmowane sól, woda, olej i świece.
Czym są sakramentalia?
Kościół Katolicki dysponuje środkami, które nie tylko chwilowo pomagają znieść trud cierpień duchowych, ale również mają moc całkowitego wyzwolenia od działania złych mocy. Tymi środkami są sakramentalia.
Sakramentalia są to święte znaki, które na sposób sakramentów wskazują przede wszystkim na duchowe dobra osiągane dzięki wstawiennictwu Kościoła, przez które przyjmujący zostaje usposobiony do podtrzymywania i uświęcenia chrześcijańskiego życia (KL 60). Zatem sakramentalia swoją skuteczność mają nie na skutek mocy otrzymanej od Chrystusa (jak jest w przypadku sakramentów), lecz wskutek wstawienniczej modlitwy Kościoła. Wspólnota Kościoła dysponuje nimi dla uświęcenia życiowej przestrzeni swych wiernych, błogosławiąc ją, poświęcając lub egzorcyzmując. Z tego powodu sakramentalia stanowią realne zagrożenie dla złych duchów, a ich wartość duszpasterska w walce z siłami demonicznymi jest tak wzniosła. Już sam znak Krzyża świętego jest jednocześnie wyznaniem wiary trynitarnej i bronią przeciw złym duchom. Uczynienie go nad osobą zniewoloną lub opętaną, bądź ukazanie krzyża Chrystusa takiej osobie, powoduje natychmiastową reakcję, na ogół odrazę połączoną z pluciem, które jest dosadnym wyrażeniem wstrętu. Znak krzyża bezpośrednio odwołuje się bowiem do Osób Boskich i jednocześnie stanowi najgłębsze pochylenie się Boga nad dramatem losu człowieka. Podobnie Jest z wezwaniem imienia Jezusa. Przyzywając z wewnętrznym nastawieniem czci imię Jezusa Chrystusa przyznajemy się do szczególnej łączności z Synem Bożym. Ono też jest jednym z najpotężniejszych środków przydatnych do przezwyciężenia złych duchów i służy do obrony przed ich atakami. Wezwanie imienia Jezus oznacza przywołanie niezmierzonej mocy zbawczej, dzięki której zły duch jest rozpoznany, duchowo związany i wypędzony.
Każde błogosławieństwo jest uwielbieniem Boga. W nim dar Boga i przyjęcie go przez człowieka przyzywają się nawzajem i jednoczą. Z tego punktu widzenia pokropienie osoby zniewolonej duchowo pobłogosławioną wodą stanowi akt ofiarowania Bogu tego, co ze swej natury do Niego przynależy. Poświęcona woda pomaga wyjść zwycięsko z walki przeciwko sugestiom i cierpieniom wywoływanym przez złe duchy, dlatego można ją pić, zwilżać nią ciało w miejscach najbardziej bolesnych, jak również skropić rzeczy, pomieszczenia i przedmioty powszechnego użytku.
Szczególnym sakramentale chroniącym przede wszystkim ciało osoby dręczonej przed szkodliwymi wpływami złych duchów jest egzorcyzmowany olej, który posiada wyjątkową właściwość usuwania z ciał różnych szatańskich nieczystości. Mogą one znaleźć się w układzie pokarmowym człowieka zniewolonego przez spożycie lub wypicie czegoś szkodliwego. Używanie takiego oleju do przyprawiania pokarmów podrażni zanieczyszczony organizm nie czyniąc mu żadnej szkody i spowoduje szybsze wydalenie tych przedmiotów drogą naturalną, bądź przez wymioty. Olej egzorcyzmowany można również stosować do nacierania ciała utrudzonego i zmęczonego walką duchową.
Specyficzna właściwość ochrony przed negatywnymi wpływami złych duchów posiada egzorcyzmowana sól. Ze względu na swoją stałość może dłużej oddziaływać na dane miejsce, dlatego rozsypuje się ją w pomieszczeniach, które uważa się za skażone działaniem sił demonicznych. Można też używać jej do potraw, przez co zostanie dostarczona do wnętrza ciała i tam będzie pozytywnie oddziaływać przeciwko wszelkim przeklętym przedmiotom, które zostały wcześniej spożyte. W miejscach zamkniętych, naznaczonych obecnością demoniczną można zapalić poświęcone kadzidło. Dym palonego kadzidła napełnia dane pomieszczenie „świętym zapachem”, który drażni złe duchy, co przyczynia się do ujawnienia ich obecności, oddalenia różnych oszustw, a także do ich wyrzucenia.
Najbardziej wpływowym sakramentale, oddziaływującym na złe duchy, jest egzorcyzm uroczysty. Może go celebrować jedynie biskup lub mianowany przez niego kapłan-egzorcysta. Każdy chrześcijanin może jednak posługiwać się egzorcyzmem prywatnym, odmawiając go nad sobą samym. Formuła tego egzorcyzmu zależna jest od rodzaju demona i formy jego wpływu na konkretną osobę.
KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO A SAKRAMENTALIA
1667 “Święta Matka Kościół ustanowił sakramentalia. Są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia głównego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia” 1 .
1668 Sakramentalia zostały ustanowione przez Kościół dla uświęcenia pewnych posług w Kościele, pewnych stanów życia, najrozmaitszych okoliczności życia chrześcijańskiego, a także użytkowania rzeczy potrzebnych człowiekowi. Według decyzji duszpasterskich biskupów sakramentalia mogą dotyczyć potrzeb, kultury i historii ludu chrześcijańskiego określonego regionu i epoki. Zawierają one zawsze modlitwę, której często towarzyszy jakiś określony znak, jak włożenie ręki, znak krzyża, pokropienie wodą święconą (znak przypominający chrzest).
1669 Sakramentalia wynikają z kapłaństwa chrzcielnego; każdy ochrzczony jest powołany do tego, by być “błogosławieństwem” 2 i by błogosławić 3 . Dlatego świeccy mogą przewodniczyć pewnym błogosławieństwom 4 . Im bardziej jakieś błogosławieństwo dotyczy życia eklezjalnego i sakramentalnego, tym bardziej jego udzielanie jest zastrzeżone dla wyświęconych do posługi (biskupów, prezbiterów lub diakonów) 5 .
1670 Sakramentalia nie udzielają łaski Ducha Świętego na sposób sakramentów, lecz przez modlitwę Kościoła uzdalniają do przyjęcia łaski i dysponują do współpracy z nią. “Prawie każde wydarzenie życia odpowiednio usposobionych wiernych zostaje uświęcone przez łaskę wypływającą z Paschalnego Misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, z którego czerpią swoją moc wszystkie sakramenty i sakramentalia; w ten sposób niemal każde godziwe użycie rzeczy materialnych może zostać skierowane do uświęcenia człowieka i uwielbienia Boga” 6 .
Na zakończenie rekolekcji przyjęliśmy Szkaplerze, Karmelitański oraz Męki Pańskiej oraz uczestniczyliśmy w nabożeństwie o uzdrowienie z modlitwą wstawienniczą kapłana.
Przygotowanie do przyjęcia Szkaplerza powinno wyrazić się odbyciem sakramentalnej spowiedzi, aby w czasie przyjmowania szkaplerza znajdować się w stanie łaski uświęcającej. Umożliwi to działanie łaski Bożej.
Istnieją sytuacje, w których spowiedź nie jest możliwa: np. związek niesakramentalny, którego stanu nie da się obecnie uregulować z powodu istniejącej przeszkody kanonicznej. W takich okolicznościach można przyjąć szkaplerz wyrażając pragnienie, by w tym znaku łaska Boża pomogła wytrwać w dobrym i – gdy ustanie przeszkoda – uregulować życie sakramentalne.
Powierzaliśmy swoje indywidualne intencje przed Najświętszym Sakramentem w modlitwie wstawienniczej kapłana z prośbą o uwonienie i uzdrowienie.
